Publikationen


Der beste Beitrag wird als "MundArt des Monats" auf dieser Seite und auf www.eurojournal.at veröffentlicht!

Glawischnig Werner

Die vier Jahreszeiten

MundArt des Monats Mundart-Autoren Neueinträge
Beitrag anmelden


AutorIn des Beitrages:


Glawischnig Werner
9620 Hermagor
glawischnig.59@aon.at

Zurück

Die vier Jahreszeiten

Da Nebl liegt noch in da Fruah,
lost sich von da Sun vatreibn,
sonft erwocht hiaz de Natur,
da Winta mog a neama bleibn.

Da Schnea is weg und a de Gfriah,
de Sune schaug schon früha her,
zoghoft kummt de erste Bliah,
woll’n den Winta a nit mehr.

Se g’spüarn de Wärme von da Sun,
de Graslan drängen aus da Erdn,
vorbei de Zeit um auszuruhn,
es will schean longsom Frühling werdn.

Bliamlan spiel’n sonft im Wind,
a laues Lüftle waht üban See,
höarst dos Lochn von an Kind,
vorbei de Kältn und da Schnee.

Alles grünt und bliat so schean,
doch ollzuschnell vawaht de Zeit,
de erste Blüah weard glei vageahn,
da Summa is hiaz neama weit.

Ollweil wärma weart’s om Tog,
de zoarte Blüa follt von de Bam,
won a mei Herz noch singen mog,
vorbei is hiaz da Frühlungstram.

De koltn Tog seint längst vageßn,
long geahst eine in de laue Nocht,
da Lenz is wundaschean gewesn,
hot uns oll’n de Freid gebrocht.

De Sune warmt den koltn See,
konnst deine Füaßlan eineholtn,
is dächtan wärma olls da Schnee,
weast’s oba nit long ausdaholtn.

Es braucht holt noch a bisl Zeit,
oba gach amol weard’s haß,
da Summa is hiaz bold soweit,
er bringt uns mit, de Hitz und Spaß..

Vorbei is jetzt de zweite Moht,
de Sune brennt de Graslan nieda,
de Gäste drängen sich im Bod
de Hitze druckt uns olle nieda.

De Sunnawend is long vorbei,
eingebrocht dos Korn und Heu,
a Wetta, dos lei blitzt und krocht,
hot Gott sei Donk, kann Schodn gmocht.

De ärgste Hitz is a vagongen,
des Donnaweta is vahollt,
brauchst neama um die Ernte bongen,
und dos da Hogl oba follt.

Wia im Flug vageaht de Zeit,
da Summa geaht dem Ende zua,
weard nix dauan, is soweit,
geaht wieda oll’s zua Ruah.

Dos Grian is a neama dos Selbe
es geaht schon mehr in’s Braun,
roate Blattlan gibt’s und gelbe,
muaßt lei a bisl umaschaun.

Da Herbst is do in volla Procht,
hot glei dos Lab viel bunta gmocht,
da Wind wirblt uma mit’n Stab,
schüttlt durchanond dos Lab,
noch und noch holta’s vom Bam,
da Summa geaht schean longsom ham.

Schnell weard’s kälta in da Nocht,
muaßt da glei wos übaziagn,
wonn de Sun nit so long locht,
und de Wolkn drübafliagn.

Nebl liegt hiatz in da Fruah,
brauchst a schon a festas Gwond,
da Himml macht hiaz öftas zua,
loßt sein Regn auf dos Lond,

Schean woar schon de Forbnprocht,
da erste Reif hot oll’s vabrennt,
wos hota aus de Bliamlan gmocht,
dos ma se hiazan neama kennt.

Dos olte Lab liegt auf da Erdn,
es folln de erstn Flockn drauf,
schaut hear, ols wollat’s Winta werdn,
holtet’s Joahr nit long mehr auf.

Vom Himml follt de weiße Procht,
deckt olles mit ihr’n Montl zua,
hot monches Leben schwar gemocht,
ruhig schloft jetzt die Natur.

So moncha kämpft mit alla Kroft
schöpft die Hoffnung im Gebet,
dosas durch de Kältn schofft,
und de schware Zeit vageht.

Es brauchta nit bong wearn in da Stund,
a jede Kältn geaht vorbei,
olles hot holt seine Grund,
dos Leben kummt und schofft oll’s neu.

 Mundart-Datenbank - Gesammelte Beiträge von Mundartautoren und Lesern zum Schmökern!